Пред извесно време пронајдов кутија со рачно пишувани писма што мајка ми и татко ми си ги праќале еден на друг додека татко ми бил во војска. Ќе ме убиеше љубопитството ако не ги отворев и едно по едно не ги читав од почеток до крај. Искрено, не се чувствував како да уништувам нечија приватност со оглед на тоа дека јас сум производ на таа љубов, и имав потреба да знам некои детали за кои веројатно и они би ми ги кажале ако ги прашав директно.Но, поентата ми е тоа што пред повеќе од 35 години немале мобилни телефони, воопшто немале телефони, ниту интернет, ниту Скајп или Вибер, па очигледно знаеле подобро да комуницираат едни со други. А ние денес, неколку генерации подоцна, не знаеме да се разбереме со се што ни овозможува технологијава. Немаме трпение да се сослушаме, не даваме без прво да земеме и уништуваме без да почитуваме. Штета.

Порано, кога бев помала, се чувствував како изрод. Понекогаш и им се лутев на моите дома затоа што се чувствував така. Бев израсната во средина каде што се развива хармонија и меѓусебна почит. Бев опкружена со толку многу љубов, што кога излегов од дома да ја побарам за себе, се соочив со нешто сосема различно. Се изгубив во свет каде што повеќе никој не верува во нешто за кое јас бев убедена дека постои. Сум го видела со свои очи и сум го почувствувала на свое срце неколку пати, и  не беше фер да прават емоционална будала од мене. А сепак им дозволував.

Со тек на време престанав да се жртвувам себе за секоја скршена личност на која што ќе наидев. Понекогаш сакав да бидам хард кор, се до моментот кога не сфатив дека јас сум хард кор со самиот факт дека сум дозволила да бидам човек кој има емоции кој е способен да ги сподели со другите. Многу ми е жал за сите оние што сеуште се кријат зад своите високи ѕидови чувајќи ги своите слабости во пандорини кутии. Само сакам да ве информирам дека она што не прави непобедливи, се нашите слабости. А тоа што ги игнорирате, не значи дека не постојат.

Тоа што постојат неуспешни врски, не значи дека немало љубов. Според мене, има различни видови на љубов: прва, наивна, брза, кратка, мазохистична, реалистична.. Секоја на чекор поблиску до онаа, вистинската. Некои имаат среќа да ја најдат на почетокот, некои ја оставаат за на крај. Некои ја испуштаат шансата дали од страв дали од незнаење дека можеби им е единствена. А можеби и не била доволно силна за да биде спасена. Има секакви видови љубов, не значи дека едни треба да бидат помалку почитувани од други. И не значи дека на првиот неуспех треба да се откажуваме, за онаа вистинската треба многу труд и внимание.

Порано се срамев дека очигледно чувствувам повеќе од другите.  Еднаш ми кажаа „Па тоа е твојата најдобра карактеристика“. Можам до бесконечност да ви зборувам на темава, ама не можам да ве натерам да ја почувствувате. Отворете ги срцата, љубовта нека тече слободно. сведоци сме на доволно количество скептицизам на светов, не дозволувајте љубовта да ја ставате на иста полица со цел тој хаос. Утре е Св.Валентајн. Знам дека многумина имаат негативно мислење околу овој празник, некои затоа што љубовта треба да се слави секој ден. Па зашто да не се слави и утре? Не го гледам проблемот што се поклопува со православниот св.Трифун. Мислам дека љубовта и виното секогаш одат најдобро во комбинација. А ако сепак решите да го славите само св.Трифун, подигнете една чаша во име на љубовта, барем толку сигурно заслужила.