Его е она што ни застанува на сред пат кога сакаме да признаеме дека некој е подобар од нас. Она кое не држи за врат кога сакаме да кажеме извини. Его е маската која ја носиме за да се чувсвуваме подобро. Тоа што ја валка љубовта, што не двои од слушалката кога знаме дека сме згрешиле. Егото ја изобличува сликата што ја имаме за другите, бидејќи не тера да ги гледаме преку неправилна призма. Егото не знае за вистинско пријателство, бидејќи се плаши да биде во сенка на другиот. Суди без да дозволи право на самоодбрана, не признава критика и не го слуша туѓото мислење ако не се поистоветува со неговото. Егото се плаши од успехот на другите, затоа не форсира да бидеме нешто што не сме. Егото одбива #љубов бидејќи не дозволува да биде ранлив. Егото сака да биде на врвот, заборавајќи дека таму е најосамено. Носот му е насочен кон небото, а едвај се движи бидејќи не гледа каде стапнува на земјата. Егото е причината поради која многумина се чувствуваат осамено. Егото гази и уништува, на почетокот се околу него, за на крај се во себе.